بدون دیدگاه

حاکمیت زنجیره ای On-chain governance

ارزهای دیجیتال

حاکمیت زنجیره ای سیستمی برای مدیریت و اجرای تغییرات در بلاکچین های ارزهای رمزپایه است که در این نوع حاکمیت، قوانین ایجاد تغییرات در پروتکل بلاکچین رمزگذاری می شود.توسعه دهندگان از طریق به روزرسانی کد تغییراتی را پیشنهاد می کنند و هر نود درمورد پذیرش یا رد تغییر پیشنهادی رای می دهد.

شرکت کنندگان حاکمیت زنجیره ای

برخلاف سیستم های حاکمیت غیررسمی که برای ایجاد تغییرات از ترکیبی از هماهنگی آفلاین و اصلاح کد آنلاین استفاده می کنند، سیستم های حاکم بر زنجیره ای فقط بصورت آنلاین کار می کنند.تغییرات در بلاکچین از طریق به روزرسانی کد ارائه می شود و پیشنهادات بهبود برای ایجاد تغییر در بلاکچین باید توسط توسعه دهندگان ارائه شود.یک گروه اصلی متشکل از بیشتر توسعه دهندگان، مسئول هماهنگی و دستیابی به توافق بین ذینفعان هستند و به طور معمول حاکمیت همزمان شامل ذینفعان زیر است :

۱-ماینرها : نود هایی را که اعتبار معاملات را تأیید می نمایند کار می کنند.

۲-توسعه دهندگان : که مسئول الگوریتم های اصلی بلاکچین هستند.

۳-کاربران یا شرکت کنندگان : که از ارزهای رمزپایه مختلف استفاده و سرمایه گذاری می کنند.

در حقیقت به سهامداران در این فرآیند انگیزه های اقتصادی برای مشارکت ارائه می شود به عنوان مثال هر نود می تواند برای رای گیری هزینه های معاملات کلی را کاهش دهد، در حالی که توسعه دهندگان از طریق مکانیسم های جایگزین بودجه پاداش می گیرند.

شرکت کنندگان یا نود ها می توانند به قبول یا رد تغییر پیشنهادی رأی دهند، با این حال همه نود ها قدرت رای گیری برابر ندارند.نود هایی که دارایی بیشتری از کوین دارند، در مقایسه با نود هایی که تعداد نگهداری نسبتاً کمتری دارند، از رای بیشتری برخوردا هستند.اگر این تغییر پذیرفته شود، در زنجیره بلوک گنجانده شده و مبنا قرار می گیرد اما در صورت عدم موفقیت در تغییر پیشنهادی، در برخی از موارد اجرای حاکمیت همزمان، کد به روز شده ممکن است قبل از شروع به نسخه خود بازگردد.

انواع حاکمیت زنجیره ای

اجرای حاکمیت زنجیره ای بین زنجیره های مختلف متفاوت است، به عنوان مثال تزوس از نوعی دفترچه خود اصلاح کننده استفاده می کند.تغییرات پیشنهادی در بلاکچین کوین اعمال شده و در نسخه آزمایشی زنجیره ارائه می شود و اگر تغییرات برنامه ریزی شده موفقیت آمیز باشد، به نسخه تولید بلاکچین نهایی می شود که در غیر این صورت آن ها دوباره برمی گردند.

DFinity استارتاپی که از بلاکچین برای ساخت آنچه بزرگترین رایانه مجازی جهان می گوید استفاده می کند، از طرحی برای تصویب قانون اساسی سخت در شبکه خود رونمایی کرد.در اصل قانون اساسی اقدامات منفعلانه و فعال را تحریک می کند که یک مثال برای موارد اول ممکن است افزایش اندازه پاداش برای بلوک ها باشد در حالی که مورد دوم ممکن است شامل قرنطینه کردن قسمت های خاصی از شبکه برای به روزرسانی یا برگشت باشد.سیستم های حاکمیتی فعلی در بیت کوین و اتریوم غیر رسمی هستند که آن ها با به صورت غیرمتمرکز طراحی شده اند که ابتدا توسط ساتوشی ناکاموتو در مقاله اصلی خود منتشر شد.

نگرانی در رابطه با On-chain governance

منتقدان این سیستم ادعا می کنند که این شکل از حکمرانی غیررسمی در واقع در بین استخراج کنندگان و توسعه دهندگان متمرکز است.آن ها به عنوان اثبات به دو فورک برجسته در اکوسیستم ارز رمزنگاری اشاره می کنند که عبارتند از :

۱-فورک اتریوم :

اولین مورد تقسیم بلاک چین اصلی اتریوم به Ethereum Classic (ETC) و Ethereum (ETH) در سال ۲۰۱۶ است که در نتیجه هک به سیستمی می باشد که در آن ۵۰ میلیون دلار وجوه سرقت شده است.برای تأمین امنیت شبکه و بازگرداندن وجوه مسروقه به صاحبان اصلی آن ها ، یک هارد فورک انجام شد.همانطور که می دانید هارد فورک یک تغییر اساسی در پروتکل بلاکچین است که ممکن است بلاک ها یا معاملات قبلی را معتبر یا نامعتبر کند.

یک هارد فورک به توسعه دهندگان و نود ها نیاز دارد تا با ارتقا یا تغییر پروتکل ها موافقت کنند که گاهی اوقات یک هارد فورک مورد توافق همه شرکت کنندگان نیست که می تواند نگرانی، بحث و انتقاد ایجاد کند.فورک اتریوم به دلیل حمایت از اتریوم کلاسیک یا اتریوم به دنبال فورک، به طور گسترده توسط جامعه مورد بحث قرار گرفت.منتقدان استدلال می کردند که این خلاف اصل “قانون قانون است” می باشد که در آن پارامترهای حاکم بر نرم افزار در کد اصلی آمده است.برخی دیگر استدلال کرده اند که فورک نشان می دهد که می توان با حملات مخرب به سیستم با بازگرداندن موثر بودجه افراد درگیر مقابله کرد.

۲-فورک بیت کوین :

در سال ۲۰۱۷ بیت کوین یک هارد فورک را نیز پشت سر گذاشت که منجر به ایجاد دو بلاکچین جداگانه شد، بیت کوین و بیت کوین کش اصلی.در آن زمان انجمن بیت کوین در تلاش بود تا نحوه بهبود مقیاس پذیری شبکه یا توانایی پردازش همزمان تراکنش های بیشتر را تعیین کند.با اضافه شدن معاملات جدید به یک شبکه فقط بسیاری از آن ها می توانند به طور همزمان پردازش شوند.به عنوان مثال بیت کوین می تواند همزمان فقط یک مگابایت تراکنش را پردازش کند که منجر به تأخیر در انجام تراکنش ها می شود.

در طول فورک پیشنهادی برای افزایش متوسط اندازه بلاک در بلاکچین بیت کوین توسط تیم توسعه دهنده اصلی ارز رمزنگاری شده رد شد.آن ها این تغییر را رد کردند، علی رغم این واقعیت که هزینه های بالای معامله باعث می شود بیت کوین به عنوان وسیله ای برای معاملات روزانه پایدار نباشد.تنها حوزه انتخابیه ای که از هزینه های بالای معامله بهره مند شد، ماینر ها بودند و در پایان گروهی از توسعه دهندگان و ماینرهای نژادگرا دور شدند و ارز رمزنگاری شده خود را با اندازه بلوک متغیر ایجاد کردند.بخش سخت بین بیت کوین و بیت کوین کش تا حدی انجام شد تا محدودیت پردازش را از یک به هشت مگابایت افزایش دهد.

آینده حاکمیت زنجیره ای

حاکمیت زنجیره ای به عنوان گزینه ای برای سیستم های غیررسمی حکمرانی ظهور کرد و ادعا می کند که با تمرکز تمام نود ها در یک شبکه بلاکچین در روند تصمیم گیری، مشکلات تمرکز بیت کوین را حل می کند.فناوری بلاکچین رویکردی فراگیر در فناوری ارائه می دهد که در آن همه شرکت کنندگان می توانند در مزایای آن سهیم باشند.از آنجا که جامعه بلاکچین و شبکه های آن ها به دنبال مقیاس پذیری خود هستند، به آن ها امکان پردازش معاملات بیشتر و رقابت با سیستم های پرداخت الکترونیکی سنتی مانند ویزا را می دهد تا به روزرسانی های این فناوری ادامه خواهد یافت که این تغییرات در تلاش برای بهبود فناوری بلاکچین و مزایای مشترک جامعه ادامه خواهد داشت.

حاکمیت زنجیره ای احتمالاً با افزایش این شفافیت و اعتماد به روند دفتر توزیع شده با اجرای این تغییرات و بهبودها، معطوف خواهد بود.با این حال، جامعه بلاکچین باید اطمینان حاصل کند که حاکمیت زنجیره ای تا حد زیادی توسط گروه کوچکی از توسعه دهندگان و استخراج کنندگان کنترل نمی شود که می توانند تغییرات را به دلخواه خود اعمال کنند.با تغییرات تکاملی در شبکه های بلاکچین، احتمال بروز اختلافات و سخت افزاری در آینده وجود دارد که می تواند جامعه بلاکچین را تقسیم کند.

مزایای حاکمیت زنجیره ای

به گفته طرفداران حاکمیت زنجیره ای مزایای آن به شرح زیر است :

۱-یک شکل غیرمتمرکز از حکمرانی است زیرا تغییرات در بلاکچین از طریق یک جامعه اصلی توسعه که شایستگی ها و معایب آن را ارزیابی می کند، هدایت نمی شود.در عوض هر نود مجاز به رأی دادن در مورد تغییر پیشنهادی است و می تواند مزایا و معایب آن را بخواند یا درباره آن ها بحث کند و غیر متمرکز است زیرا برای تصمیم گیری جمعی به جامعه متکی است.

۲-زمان های چرخش سریعتر برای تغییرات را ارائه می دهد زیرا سیستم های حکمرانی غیررسمی برای دستیابی به اتفاق نظر به زمان و تلاش بین ذینفعان نیاز دارند.حاکمیت زنجیره ای در مورد تغییرات پیشنهادی در زمان نسبتاً کمتری در میان ذینفعان به توافق می رسد.به عنوان مثال ساخت و اجرای فورک بیت کوین کش و چنگال کلاسیک اتریوم ماه ها به طول انجامید.

علاوه بر این مانور خارج از زنجیره می تواند منجر به شرایط نامرتبی شود که در آن برخی از نود ها بر این عقیده اند که مخالفت کنند و تغییرات پیشنهادی را اجرا نکنند.مکانیزم های رای گیری الگوریتمی نسبتاً سریعتر هستند زیرا نتایج آزمون برای اجرای آن ها از طریق به روزرسانی کد قابل مشاهده است.اجرای تغییر کد در یک شبکه آزمایشی مانند مورد تزوس ذینفعان را قادر می سازد تا تأثیرات این تغییر را در عمل مشاهده کنند.

۳-احتمال هارد فورک به میزان قابل توجهی کاهش می یابد زیرا از آنجا که هر تغییر پیشنهادی نیاز به توافق از همه نود ها دارد، این بدان معنی است که احتمال هارد فورک به طور قابل توجهی کاهش می یابد.از طریق استفاده از پاداش، حاکمیت زنجیره ای مشوق های اقتصادی نود ها را برای شرکت در روند رای گیری پیشنهاد می کند.روند حاکمیت غیر رسمی مشوق اقتصادی برای کاربران نهایی که از ارزهای رمزپایه برای معاملات روزانه استفاده می کنند یا برای مدت طولانی در آن ها سرمایه گذاری می کنند ایجاد نمی کند.در عوض مشوق های اقتصادی به عهده ماینر ها و توسعه دهندگان است و پس از پایان رأی گیری، همه اپراتورهای نو ملزم به پیروی از تصمیم هستند.

معایب حاکمیت زنجیره ای

براساس آزمایشات اولیه انجام شده با پروتکل های زنجیره ای معایب این نوع حکومت به شرح زیر است :

۱-از مشارکت رای دهندگان کم برخوردار است به این دلیل که همانند انتخابات در دنیای واقعی، میزان مشارکت کم در رای دهندگان نیز ممکن است به مشکلی برای حاکمیت زنجیره ای تبدیل شود.DAO carbonvote که در یک زمان میزان مشارکت ۴/۵% را ثبت کرده بود گفته است که اثبات این کار مشکل است.میزان مشارکت کم رأی دهندگان نیز غیر دموکراتیک است زیرا می تواند منجر به یک نود واحد با دارایی های قابل توجه در جهت کلی آینده پروتکل شود.

۲-کاربرانی که سهام بیشتری دارند می توانند آرا را دستکاری کنند که نود هایی که کوین بیشتری دارند رای بیشتری می گیرند.باز هم این بدان معناست که کاربرانی که سهام بیشتری دارند می توانند روند رأی گیری را کنترل کنند و توسعه آینده را در مسیر مورد نظر خود هدایت کنند.از همه مهمتر، این پویایی را از استخراج کنندگان و توسعه دهندگان نسبت به کاربران و سرمایه گذاران که ممکن است به سادگی علاقه مند به حداکثر رساندن سود در آینده باشند در مقابل توسعه پروتکل در موارد استفاده نوآورانه منحرف می کند.

نقدهای حاکمیت زنجیره ای در مقابل حاکمیت خارج از زنجیره

مسئله حاکمیت بلاکچین بی نظیر و بی سابقه نیست و در واق فلسفه و تئوری حقوقی صدها سال با این مسئله دست و پنجه نرم می کند و مسائل آنجا با مسئله حاکمیت درون زنجیره ای و خارج از زنجیره ارتباط مستقیمی دارند.در بحث بین حاکمیت که شامل تصمیم گیری انسان (خارج از زنجیره ای) و تصمیم گیری مبتنی بر قاعده است که می تواند به طور کامل از طریق فرایندهای خودکار انجام شود (درون زنجیره ای).اما مسئله این است که آیا قوانین موجود و فرایندهای تصمیم گیری حاکم بر یک سیستم مبتنی بر بلاکچین باید از داخل یا خارج توسط جامعه مرجع تغییر یابد و این که آیا این سیستم باید مکانیسمی برای تغییر ساختار حاکمیت در نظر بگیرد یا خیر.این سوال عملی به یک سوال نظری و هنجاری منجر می شود که آیا موجود است؟ و مجموعه ای از قوانین مبتنی بر کد می تواند و باید از قضاوت انسان در تصمیم گیری پیشی بگیرد و ملاحظات اخلاقی و سیاسی این امر چه عواملی را به دنبال دارد.

حکمرانی زنجیره ای مبتنی بر نسخه ای از نظم حقوقی اثبات گرایانه است که حل و فصل مسالمت آمیز و مشروع اختلافات در یک جامعه کثرت گرا، بدون مراجعه به منابع خارجی (اخلاقی یا سیاسی) را برای توجیه مشروعیت آن امکان پذیر می کند.در مورد حاکمیت رمزنگاری، این بدان معنی است که منافع رقابتی ذینفعان مجبور نیستند به یک مقام داوری (مانند “ساتوشی چه کاری انجام می دهد؟”) یا جنگ بر سر اولویت های اخلاقی مانند ناعادلانه است که معامله گران به وقتی که دارندگان کوین کنار گذاشته می شوند، در مورد کارمزد تصمیم بگیرند.در این انتقاد سوال می شود که آیا این امکان پذیر است یا همانطور که کارل اشمیت، نظریه پرداز حقوقی محافظه کار (و یک بار عضو حزب نازی آلمان) استدلال می کند، چنین دستورات اثبات گرایانه در معرض منافع خصوصی قرار دارند.

به گفته اشمیت، رژیم هایی از این قبیل در شرایطی خراب می شوند که استثنائاتی خارج از هنجارهای حکمرانی وجود داشته باشد که در قوانین نوشته شده اند و در این مورد کدی است که زنجیره بلوک را اجرا می کند.در چنین شرایطی، سیستم قاعده خود شروع به تجسم تناقضات ناپایدار می کند، به عنوان مثال اگر مجموعه ای از کاربران بلاکچین اصرار دارند که بلوک ها باید تغییر کنند تا نقدینگی و عرضه توکن های آن افزایش یابد که می تواند تورم ایجاد کند و مجموعه دیگری اصرار دارد که برای جلوگیری از مشکل مالی، پول کم نقدینگی لازم است.در این شرایط اشمیت استدلال می کند که یک فرد یا یک گروه برای تصمیم گیری که روابط غیرقابل حل (شخصی بالاتر از قوانین) را قطع می کند وارد عمل می شوند که این البته آناتمی برای اخلاق کاملاً غیرمتمرکز فلسفه بلاکچین است.

ترجمه شده از :

Investopedia.com