کوین جوین یک استراتژی ناشناس سازی است که از حریم خصوصی کاربران بیت کوین هنگام انجام معاملات با یکدیگر محافظت می کند و منابع و مقاصد مورد استفاده در معاملات را پنهان می کند.همچنین کوین جوین به چندین طرف احتیاج دارد تا به طور مشترک قرارداد هوشمند دیجیتالی را امضا کنند تا کوین های خود را در یک معامله جدید بیت کوین مخلوط کنند، جایی که نتیجه معامله باعث می شود تعداد شرکت کنندگان به همان تعداد کوین باشد اما آدرس ها با هم ادغام شده اند تا پیگیری خارجی را دشوار کند.
به عبارتی می توان گفت که کوین جوین شامل یک معامله چند طرفه بیت کوین است که در آن تمام طرفین معامله همان مقدار بیت کوین را وارد می نمایند و از آن استفاده می کنند اما آدرس ها در معامله ادغام می شوند و ردیابی منشا کوین ها دشوار است.این فرایند معمولاً به طور خودکار توسط سرویس های اختصاصی انجام می شود و اجرای آن بدون چنین ابزاری دشوار است و به مهارت های پیشرفته کد نویسی نیاز دارد.
نحوه کار کوین جوین
کوین جوین به منظور معرفی لایه ای از حریم خصوصی در معاملات عمومی بیت کوین توسعه داده شد و این عبارت توسط توسعه دهنده بیت کوین، گریگوری مکسول، طی یک اعلامیه در انجمن بیت کوین ایجاد شد.در واقع اگرچه بیت کوین در روزهای اولیه شهرت، خود را ناشناس لقب می داد و از این رو برای معاملات در سایت های دارک نت مانند جاده ابریشم مورد استفاده قرار می گرفت، اما ارز رمزپایه در حقیقت حریم خصوصی بسیار کمی را ایجاد می کند.
آدرس های بیت کوین نام و آدرس کاربران را لیست نمی کند اما آن ها به راحتی قابل ردیابی هستند و ممکن است کسی بتواند آدرس IP افراد را با معامله بیت کوین مربوطه مرتبط کند.پس از شناسایی یک کاربر، محققان می توانند از روش های رایج قانونی دیجیتال برای ردیابی تمام مخاطبین شبکه استفاده کنند.این یک اشکال از بیت کوین نیست، بلکه پایه و اساس سیستم “بی اعتماد” آن است که همه معاملات برای جلوگیری از کلاهبرداری کاربر عمومی هستند.
همانطور که می دانید کوین های دیگری ساخته شده اند تا حریم خصوصی کاربران را در کد خود کوین بگنجانند.زی کش، مونرو و دش نمونه های برجسته ی این اتفاق هستند که فناوری حفظ حریم خصوصی مونرو مشابه کوین جوین است، به این دلیل که از امضاهای حلقه ای برای ادغام با امضای سایر کاربران استفاده می کند تا آدرس های ردیابی تقریباً غیرممکن شود.علاوه بر موارد فوق می توان گفت که کوین جوین اولین اقدام به جهت حفظ حریم خصوصی برای بیت کوین می باشد.
کاربری که می خواهد کوین جوین را در معاملات بیت کوین خود پیاده سازی کند باید کاربر دیگری را پیدا کند که می خواهد کوین ها را با هم مخلوط کند و با هم معامله مشترکی را آغاز نمایند و آدرسی که بیت کوین از آن ارسال می گردد به عنوان ورودی شناخته می شود.معاملات زیر را که همزمان انجام شده اند در نظر بگیرید : A موردی را از B خریداری می کند، C موردی را از D خریداری می کند و E موردی را نیز از F خریداری می کند.بدون کوین جوین بلاک چین سه معامله جداگانه برای هر معامله ورودی-خروجی ثبت می کند و با کوین جوین فقط یک معامله منحصر به فرد ثبت می شود.این نشان می دهد که بیت کوین از این ۶ آدرس پرداخت می شود و با پوشاندن معاملات انجام شده توسط همه طرف ها، یک ناظر نمی تواند با اطمینان کامل تعیین کند که چه کسی بیت کوین را برای چه کسی ارسال کرده است.
ابزار CoinJoin
اگرچه این فرایند از نظر تئوری واضح به نظر می رسد اما در عمل پیوستن به معاملات به چند دلیل دشوار است.برای این که شرکت کنندگان در پیوستن ناشناس بمانند، آن ها باید از طریق شبکه Tor متصل شوند و می بایست اطلاعات زیادی در مورد کدگذاری داشته باشند و باید به یکدیگر اعتماد کنند.
برای غلبه بر این موانع، توسعه دهندگان کوین جوین شروع به ایجاد ابزارهایی کردند که روند کار را برای بیشتر کاربران به صورت خودکار انجام دهد.اولین تلاش ها برای استفاده از ابزار کوین جوین در کیف پول ها انجام شد و هدف این سیستم عامل ها فراهم کردن سطح اضافی پوشاندن اطلاعات برای کاربران معامله گر در بیت کوین است.اما بحث در مورد چگونگی قابل اعتماد بودن و امنیت برخی از این کیف پول ها و نامشخص بودن دارایی های بیت کوین وجود دارد.
ترجمه شده از : Investopedia.com
