برخی از برنامه های GNU (حداقل df ، du و ls) اندازه را در “بلاک” نمایش می دهند. می توانید اندازه بلاک و روش نمایش را برای سهولت خواندن اندازه ها تنظیم کنید. اندازه بلاک مورد استفاده برای نمایش مستقل از اندازه بلاک سیستم فایل است. تعداد بلاک های کسری تا نزدیکترین عدد صحیح گرد می شود.
اندازه بلاک پیش فرض با بررسی متغیرهای محیط زیر به نوبه خود انتخاب می شود. اولین موردی که اندازه بلاک را تعیین می کند. DF_BLOCK_SIZE این اندازه بلاک پیش فرض برای دستور df را مشخص می کند. به طور مشابه DU_BLOCK_SIZE پیش فرض را برای du و LS_BLOCK_SIZE را برای ls مشخص می کند. BLOCK_SIZE اگر متغیرهای محیط مخصوص فرمان بالا تنظیم نشده باشند ، اندازه بلاک پیش فرض برای هر سه دستور مشخص می شود. مسدود کردن این امر اندازه بلاک پیش فرض را برای همه مقادیری که معمولاً به عنوان بلاک چاپ می شوند ، تعیین می کند ، در صورتی که نه اندازه بلاک و نه متغیرهای محیط خاص مربوط به فرمان بالا تنظیم شده باشند. بر خلاف سایر متغیرهای محیطی ، اندازه بلاک روی مقادیری که معمولاً به عنوان تعداد بایت چاپ می شوند ، تأثیر نمی گذارد ، به عنوان مثال ، اندازه فایل های موجود در خروجی ls -l.
اگر هیچ یک از متغیرهای محیط بالا تنظیم نشده باشند ، اندازه بلاک در حال حاضر به طور پیش فرض در ۱۰۲۴ بایت در اکثر زمینه ها وجود دارد ، اما ممکن است این عدد در آینده تغییر کند. برای اندازه فایل ls ، اندازه بلاک به طور پیش فرض ۱ بایت است. مشخصات اندازه بلاک می تواند یک عدد صحیح مثبت باشد که تعداد بایت در هر بلاک را مشخص می کند ، یا می تواند برای انسان قابل خواندن یا si برای انتخاب یک قالب قابل خواندن برای انسان باشد.
اعداد صحیح ممکن است با پسوندهایی سازگار شوند که با پیشوندهای SI برای مضرب های اعشاری سازگار هستند و با پیشوندهای (ISO/IEC 80000-13 IEC 60027-2 سابق برای ضربهای دوتایی. با فرمت های قابل خواندن توسط انسان ، اندازه خروجی با یک حرف مانند “M” برای مگابایت دنبال می شود. اندازه بلاک قدرتهای قابل خواندن توسط انسان از ۱۰۲۴ استفاده می شود. “M” مخفف ۱.۰۴۸.۵۷۶ بایت است. اندازه بلاک si مشابه است ، اما از قدرت ۱۰۰۰ استفاده می کند و “B” را ضمیمه می کند. ‘MB’ مخفف ۱.۰۰۰.۰۰۰ بایت است. مشخصات اندازه بلاک قبل از “” باعث می شود اندازه خروجی با هزاران جدا کننده نمایش داده شود. منطقه LC_NUMERIC هزاران جدا کننده و گروه بندی را مشخص می کند.
به عنوان مثال ، در یک زبان انگلیسی آمریکایی ، “–اندازه بلاک =” “۱kB” باعث می شود که اندازه ۱۲۳۴۰۰۰ بایت به عنوان “۱،۲۳۴” نمایش داده شود. در زبان پیش فرض C ، هزاران جداکننده وجود ندارد بنابراین “” “اصلی هیچ تاثیری ندارد. یک اندازه بلاک صحیح را می توان با یک پسوند برای تعیین چند برابر آن اندازه دنبال کرد. یک حرف اندازه برهنه ، یا یکی با “iB” ، چندین قدرت با استفاده از ۱۰۲۴ را مشخص می کند. یک حرف اندازه به دنبال “B” به جای آن ۱۰۰۰ را تعیین می کند. به عنوان مثال ، “۱M” و “۱MiB” معادل “۱۰۴۸۵۷۶” هستند ، در حالی که “۱MB” معادل “۱۰۰۰۰۰۰” است. یک پسوند ساده بدون یک عدد صحیح قبلی مانند ۱ عمل می کند ، با این تفاوت که باعث می شود یک نشانگر اندازه به خروجی اضافه شود. به عنوان مثال ، ‘—اندازه بلاک =” kB “3000 را به عنوان” ۳kB “نمایش می دهد. پسوندهای زیر تعریف شده است. اندازه های بزرگ مانند ۱Y ممکن است توسط رایانه شما به دلیل محدودیت های حسابی رد شود.
استدلال در مخالفت با افزایش بلاک یک هارد فورک نیاز به انتظار اجماع کافی دارد. خطر شکست اجماع فاجعه بار در صورت لزوم یک هارد چنگال اضطراری که می تواند به اجماع برسد ، می تواند در مدت زمان کوتاهی مستقر شود. افزایش نرخ یتیمان ، افزایش مجدد و دو برابر شدن هزینه ها به دلیل کند شدن سرعت انتشار. استخرهای اروپایی/آمریکایی در مقایسه با استخرهای چینی دارای ضرر بیشتری هستند [چرا؟] نگرانی های “احتقان” را می توان با بهبودهای ممپول از جمله تخلیه معاملات برطرف کرد. هیچ مقدار حداکثر اندازه بلاک از تمام معاملات آینده جهان در بلاک چین اصلی پشتیبانی نمی کند (انواع مختلف معاملات خارج از زنجیره تنها راه حل بلند مدت هستند) انتشار سریع بلاک یا به وضوح قابل اجرا نیست ، یا (به عنوان مثال ، IBLT) ایجاد می کند.
آسیب به تمرکززدایی
بلاک های بزرگتر ، گره های کامل را گرانتر می کند. بنابراین ، بلاک های بزرگتر باعث می شود هشرهای کمتری گره های کامل را اجرا کنند ، که منجر به قدرت بیشتر واحدهای متمرکز می شود ، که باعث می شود بیت کوین نیاز به اعتماد بیشتری داشته باشد ، که ارزش ارزش بیت کوین را تضعیف می کند. بیت کوین تنها در صورت غیر متمرکز بودن مفید است زیرا متمرکز شدن به اعتماد نیاز دارد. پیشنهاد ارزش بیت کوین عدم اعتماد است. هرچه نرخ هش هر ماینر کنترل بیشتری داشته باشد ، بیت کوین متمرکزتر می شود و استفاده از بیت کوین به اعتماد بیشتری نیاز دارد. اجرای گره کامل خود هنگام استخراج به جای اینکه به یک نهاد دیگر حق استفاده از قدرت هش خود را بدهید ، نرخ هش ماینرهای بزرگ را کاهش می دهد. کسانی که دارای قدرت هش هستند می توانند قدرت هش خود را در صورت و فقط در صورت اجرای کامل گره کنترل کنند. اگر افراد گران قیمت را کنترل کنند ، درصورت گران شدن یک گره، گره های کامل را اجرا می کنند.
بیت کوین یک سیستم پرداخت الکترونیکی همتا به همتا است که تراکنش های پرداخت در یک ساختار داده به نام بلاک چین ذخیره می شود که توسط جامعه ای از شرکت کنندگان نگهداری می شود. پروتکل بیت کوین بلاک ها را به حجم ۱ مگابایت محدود می کند. هر بلاک حداکثر ۴۰۰۰ تراکنش دارد. بلاک ها به طور متوسط هر ۱۰ دقیقه به بلاک چین اضافه می شوند ، بنابراین نرخ تراکنش محدود به ۷ تراکنش در ثانیه (TPS) است. این بسیار کمتر از نرخ معامله ارائه شده توسط سیستم های پردازش تراکنش های مالی رقابتی است. بیت کوین TPS را می توان با افزایش اندازه بلاک و/یا کاهش فاصله کشف بلاک افزایش داد. هر دوی این مداخلات تأخیر انتقال بلاک به انتها را افزایش می دهد ، که به نوبه خود احتمال ثبت لحظه ای نسخه های مختلف بلاک چین در شرکت کنندگان مختلف را افزایش می دهد ، به طوری که پروتکل اجماع تعداد فزاینده ای از بلاک ها را کنار می گذارد. اثر خالص این است که افزایش واقعی TPS متناسب با افزایش (کاهش) اندازه بلاک (نرخ کشف بلاک) نیست.
آزمایش های شبیه سازی نشان می دهد که اندازه بلاک های بزرگ ، اگر با تاخیرهای زیاد در انتقال بلاک از انتها به انتها همراه باشد ، باعث ظاهر مکرر نسخه های ناسازگار بلاک چین می شود و به ضرر TPS است. یک تجزیه و تحلیل شبیه سازی Bitcoin-Next Generation را ارائه می دهیم که در آن بلاک ها (قفل های کلیدی) از تراکنش ها به سرعت از طریق شبکه همتا به همتا منتشر می شوند. هنگامی که یک قفل صفحه کلید( keyblock)استخراج می شود ، فقط ماینرقفل صفحه کلید( keyblock)حق پخش میکروبلاک های کوچک تراکنش ها را دارد تا زمانی که keyblock بعدی استخراج می شود و یک miner دیگر برای پخش microblocks انتخاب می شود. آزمایشات اولیه شبیه سازی نشان می دهد که Bitcoin-NG می تواند نرخ معاملات بسیار بیشتری نسبت به هسته بیت کوین(Bitcoin Core) حفظ کند.
